Hookrock Indoor #11 |
organisatie: Hookrock artist: Doghouse Sam |
© Rootsville 2017 |
review & photo: Freddie |
|
Tijdens het indoor gebeuren krijgen we dan ook telkens het zomerprogramma te horen en ook al zijn er in Limburg verschillende 'Secret Gardens' toch is deze onthulling er eentje dat kan tellen. Voor dit jaar is het er eentje waarin iedere bluesliefhebbers zich kan in thuis voelen. We hebben alle groepen in een spotlight gebundeld en deze kan je terug vinden op deze pagina van Hookrock 2017.
Vandaag beginnen we er hier aan met een rockabilly band met als naam 'Wild Deuces'. Deze formatie bestaat uit zangeres Stefnie Wijnen, gitarist Bart Huysmans en een ritmesectie die bestaat uit drummer Kurt Liekens en Bart Crauwels aan het instrument met de dikke snaren. In de rockabilly scéne zijn dit zeker geen onbekenden en laatst speelden ze het rockabilly café bij uitstek, het 'Ace Café' nog plat. Niet enkel rockabilly bij deze formatie maar ook een beetje rhythm 'n blues, heel wat rock 'n roll en zelfs een scheutje boogie woogie. Stefni is een 'Tattoo Lovin' Gal' die door haar krachtige stem hier de zaal al onmiddellijk in beweging weet te zetten. In het zog van deze 'Wild Deuces' zakten ook enkele Teds en Teddy's af richting Diepenbeek en zo werd het vanaf 'Please Mama Please' al meteen strollin' time.
Met 'Down In The Besament' uit de Chess periode van Sugar Pie Desanto die deze floorfiller in de 60-tiger jaren bracht met Etta James voelden we dat aan deze 'Party' een einde moestaan komen wat dan gebeurt met 'Mercy'. Die van de organisatie hebben dan wel medelijden en dus mogen deze 'Wild Deuces' nog bissers brengen als 'Tainted Love' en worden de bluesliefhebbers hier nog eens verwend met Slim Harpo's Shake Your Hips een 'shaker' van formaat en zo besluiten we met...with this Wild Deuces we can party all night long.
Van rockabilly naar blues of blues-rock is op Hookrock telkens maar een kleine stap en zo zitten we al aan de tweede maar helaas ook voorlaatste groep van vanavond. Stef Paglia heeft zich sinds kort op een nieuw project gestort al blijft hij uiteraard ook nog het uithangbord van de 'Bluesbones'. Met dit trio wil Stef zich volledig toeleggen op het brengen van eigen geschreven nummers en laat hij zich vanavond daarvoor omringen door Mark Gijbels (drums) en Geert Boeckx (basgitaar).
Met zijn eigen project is het zijn wens om zich toe te leggen op wat hij het liefst doet en daar heeft deze guitarslinger ook voor leren zingen. Het mag zelfs gezegd dat Stef op dit gebied met rasse schreden vooruit gaat. Er zullen altijd wel enkele covers voorhanden blijven om zo zijn iconen niet te verloochenen, dus kunnen we blijven genieten van nummers als 'Cold Shot' en 'Your Funeral My Trial'. Opmerkelijk is de steengoede versie van Lowell Fulson zijn '3 o'Clock Blues' uit 1946 en daar kon hij meer dan mijn aandacht mee trekken. Het is een publiek geheim dat deze Stef Paglia zich muzikaal weet te verdiepen in de 'Rock Academy' en al is dit niet zo meteen mijn 'dada' toch moeten we respect betuigen wanneer hij het nummers 'Mystery Heaven' brengt. Rock ballads zullen bij deze Stef Paglia ook meer en meer op de voorgrond treden en als hij ze dan nog eens zelf begint te schrijven vragen we ons af of dit allemaal komt door zijn 'Dirty Woman' als muze. Zeer merkenwaardig is ook de ritme sectie want meester-drummer Marc Gijbels laat hier duidelijk blijken wat hij nog zoal in zijn marche heeft. Ook een psychelogisch solo'tje van Geert aan de basgitaar wekt enige verwondering op. Met momenten weet deze Stef Paglia ons zeer te bekoren met de vooruitgang die hij op korte tijd wist te maken, en dan hebben we het niet over zijn gitaarrifjes want dat hij kon spelen weten we al jaren.
De afsluiter van vanavond zal ook de afsluiter zijn op het zomerfestival maar op die avond laat hij zich vergezellen door onder meer Stef Paglia en nog wel enkele andere gevestigde namen in onze muziekscène. Vanavond doet hij het met zijn getrouwe Magnatones, maar eerst te onthulling van het programma voor Hookrock 2017 door MC Den Huibbe.
Walter Celis aka Doghouse Sam is samen met zijn band aan het werk om een nieuw album samen te stellen maar ondertussen kunnen we ook genieten van een 'EP' als gelimiteerd vinyl hebbedingetje. In mei en juni trekken ze de studio in en eerst maken ze nog een uitstapje richting Portugal, Spanje en Canarische Eilanden om vervolgens de CD voorstelling te houden op 9 november bij Move2Blues in de MOD. Allen op post!!!
Sweatin' and dirty roots rock 'n roll met soms een knipoog richting country zoals met nummers als 'Go Get Some Grub' en het altijd wel aanstekelijke 'I'm Ready' laten de temperatuur hier zo maar enkele graden extra de hoogte in gaan en dat wordt er helemaal niet beter op wanneer ze aanzetten voor een Bo Diddley'ke waardoor Franky zich kan uitleven met de 'samba' ballen. Dat deze 'Magnatones' uitstekende professionals zijn hoeft geen betoog al laat Jack o'Roonie dit nog eens horen door een indrukwekkende solo op de contrabass. 'Scratch a Lie' en 'Knock Knock' komen uit hun subliem album uit 2014 en ook al lijken dit reeds klassiekers in hun wereld toch beginnen we reikhalzend uit te kijken naar hun 3de full album. Zoals geschreven sluiten ze deze zomer het 'grote' Hookrock af met de 'Doghouse Sam Blues Revue feat. Stef Paglia' en voor diegene die het nog niet hebben gezien kunnen we zeggen dat dit onwerkelijk goed is. Om de feelin' er niet mee te verliezen omdat dit nog wel enkele maanden veraf is mag kunnen Doghouse Sam en Stef als outswinger hier nog eens oefenen.
Sterke opkomst, een muziekkeuze met voldoende diversiteit en een unieke ambiance maakten van deze 11de Hookrock Indoor een grandioos succes. Knap gedaan mannen! Let's do the hip shake baby...
more pics on |
De organisatie van Hookrock zijn met hun 'Indoor' al aan de 11de jaargang toe en door omstandigheden moeten ze dit jaar terug uitwijken naar het zaaltje van weleer. De editie van 2017 kleurt volledig Belgisch en uiteraard zijn we daar niet rouwig om want er is meer dan voldoende kwalitiet hier ten lande aanwezig. Ivan van Hookrock heeft altijd wel een zwak voor roots en rockabilly gehad en dus is deze muziekstijl ook altijd wel aanwezig op zowel indoor als het zomerfestival. 
Opmerkelijk is dat dit buurthuis al vanaf het eerste moment is vol gelopen en dat moet de organisatie gunstig stemmen. 'De Ronny' lag helaas plat met de griep en dus kon hij niet genieten van nummers als 'Ramblin' Feeling' en 'Train Kept On Rollin'. De zo in grote getalen opgekomen blues liefhebbers konden best genieten van deze 'happy days' sensatie en op Buddy Holly zijn 'Oh Boy' trokken ook zij hun dancin' shoes aan. Bij de tonen van 'Funnel Of Love' dacht Den Huibbe aan te TV tune van 'Loslopend Wild' tot we hem er op aandachtig maakten dat dit een hit was van Wanda Jackson uit 1960, een nummer dat later door zowat iedereen in dit genre gecoverd werd en zo ook met een uitstekende versie van 'The Del Morrocos'.
Dit instrumentaal nummer heeft voor Stef een extra betekenis want hij schreef dit voor zijn overleden vader. Hierop maakt hij wel een knipoog richting 'sympho rock', een nummer dat qua intelligentie komt te liggen tussen Jeff Beck en Jimmy McIntosch.
Met zijn vaste ritme sectie, die bestaat uit allround drummer Franky Gomez en bassist Jack o'Roonie, schakelen ze maar meteen over in hoogste versnelling en daar is 'Roll Up My Sleeves' het gepaste nummer voor. Deze 'high energy' roots rockers spelen door Doghouse Sam toch een beetje een thuismatch en dit is eraan te voelen.
